لابه لای آه دلم، یه غصه فریاد می کشه

اشکامو مخفی می کنم اما چشام داد می کشه

زخمی که توی سینمه ، هیچ جوری مرهم نداره

به یاد یک حرم شبا، تا صبح دلم عزاداره

این روزا روضه می گیرم، به یاد روضه ی غمش

روم نمیشه بگم شده، چه ها به صحن و حرمش

خنده هامون گریه دارن، فصل عزا و شادیه

دلم خراب حرمه، آقام امام هادیه

قامت گلدسته تو، اگه یه ذره خم شده

کی گفته بغض دشمنت ، میون ماها کم شده

سینه زنت تا عمر داره، به داشتن تو می نازه

پا بده با سرش می آد، صحن و سرات و می سازه

یه روز می آد که اون حرم، تو گریه ها جا می گیریم

توی طواف سینه زنات ، شور یا زهرا می گیریم

شما امامی و عزیز، اما شکسته حرمت

عرش خدا آتیش گرفت ، تو شعله های غربتت

گوشه زندان می چکه ، بارون ز چشمای شما

آقا چرا ورم داره ، زیر کف پای شما

تشنگی اذیت می کنه ، عطش نشسته تو گلوت

میگن جای تازیانس ، آقا به روی سر و روت

چند ساله بین زنجیرا ، نشسته در تاب و تبی

چند ساله که عزادار روضه ی عمه زینبی

چند ساله که صحن خونت ، پرچم لاله می زنیپ

ناله ی غسل کفن ، طفل سه ساله می زنی

همه می دونن خون ما ، وصل به رگ های شماست

همه می دونن شونمون ، زخمی داغ کربلاست

هرجا بریم آخرش، گریمون توی شور و شین

اینه که مستی می کنیم ، فقط با ذکر یا حسین